زمانی که از ما می پرسند آیا سبک خاصی برای مدیریت تغییر (در یک وضعیت مشخص) درست است یا خیر، ابروهایم را بالا می اندازم، درست مثل حالا که در حال نوشتن این مطلب هستم؛ این کار را از روی عمد نمی کنم، اما باید چنین گفت که نمی توان از عواملی خاص و مشخص در تعیین درستی شیوه انتخاب استفاده نمود. تنها کاری که از دستم بر می آید، این است که کمکتان کنم تا خودتان تشخیص دهید که شیوه مناسبی را برای مدیریت تغییر انتخاب نموده اید یا خیر؛اول اینکه نرم افزار درستی برای زمانبندی کارهایتان داشته باشید و برای مدیریت پیامهایتان به همکار ها و حتی به خودتان این نرم افزار می تواند اتوماسیون اداری باشد.
برای دانایی شما نسبت به تغییر باید بررسی کنید تا برخی شرایط اصولی و ابتدایی را که مدیریت تغییر می بایست با آن دست و پنجه نرم کند را پوشش داده و اشاره می کنم که آیا مدل انتخابی شما در شرایط حاضر به خوبی این نکات و اصول را پوشش می دهد یا خیر.
البته مواردی که بدان ها اشاره خواهیم کرد، یک سری موارد کلی هستند، چرا که هیچ راه منطقی برای دانستن ذات سازمانی که باید تغییر دهید، اینکه افرادی که آنجا کار می کنند چه کسانی هستند و تغییر مورد نظر چیست و یا اینکه دستورالعمل و برنامه الزامی شما چیست، وجود ندارد شاید این موارد را با نگاهی اجمالی به اتوماسیون اداری سازمانتان بشود بررسی کرد و تا حدی آگاه شد.
این مسئله می تواند شما را به تفکر وادارد، اما زمانی که به مدل های مختلف موجود نگاه می کنید و محیط خود را در ارتباط با موانع و استانداردهای مرسوم -که همه جا برای مدیریت تغییر وجود دارند- می سنجید، این افکار شما می توانند غالب باشند.
بنابراین اولین چیزی که باید در نظر گرفت این است که بدانید افرادی که این تغییر مستقیماً روی آنها تأثیر می گذارد و یا باید این تغییر را به اجرا دربیاورند، تا چه اندازه پذیرای تغییر هستند؟ لازم است این مسئله را از قبل بدانید و برای فهمیدن این موضوع لازم است که پیش از شروع برنامه ریزی برای استراتژی یا نقشه تان این افراد را بشناسید. هرچه این افراد بیشتر پذیرای تغییر باشند، گاهی خوبست برای تغییر از ابزار های راحت تر و دم دست تری استفاده کنید مثل اتوماسیون اداری شاید پس از این نیاز کمتری به تأکید بیشتر بر روی این مطلب دارید. پذیرا یا درصد بالاتری از پذیرا بودن در برابر افراد بدون ترقی به معنی چیزی کمتر متمرکز است، مانند مدل Kotter که به خوبی جواب می دهد.
برای آنهایی که نیاز بیشتری به آب کردن یخشان وجود دارد، نیاز به مثال های بیشتری از مدل سنتی و بنیادی Lewin دارند. اما مسئله شیوه انتخابی شما فراتر از نوع یا مدل تغییر است و شامل رویکردهای مدیریتی نیز می شود. دوباره این مسئله مطرح می شود که با چه نوع افرادی کار می کنید؟ جو سازمانتان جوی سر زنده و به نوعی غیر رسمی در حد معقول است؟ در این صورت باید دوستی عاقل باشید که سعی نمی کند به طور آشکار قضاوت کند. اگر در محیطی خشک تر و رسمی تر کار می کنید، نیاز به یک حس قوی قدرت و قطعیت در ارتباط و تعامل با این افراد دارید.
همزمان با این گام، آموزش شما که در واقع گام اجرای ایده های جدید با افراد است، نیز می بایست مورد بازبینی قرار گیرد. اغلب افراد، میانه خوبی با کلاس ندارند؛ شاید معلم خصوصی بهتر باشد، بنابراین بسته به نوع افراد می توان از یک مدل بازسازی شده یا کلاس های مجازی آنلاین برای بزرگسالان -که سن و سال بیشتری دارند و به کنفرانس و مباحثه و صحبت کردن بیشتر عادت دارند- استفاده نمود.
در نهایت اینکه رویکرد برنامه ریزی و استانداردهای شما بسته به نوع زمانی دارد که با آن کار می کنید. این مسئله به بزرگی تغییر، ذات سازمان و سرعت و سطوح فشاری دارد که افراد تحت تأثیر می توانند تحمل کنند، بی آنکه نتایج منفی جدی بروز کند. کاری کنید بتوانند نتایج و انتقاداتشان را برایتان مثلا در اتوماسیون اداری انتقال دهند، بنابراین همان طور که گفته شد، یک سری کلیات وجود دارد اما با مواردی که عنوان شد، شاید فقط بتوانید تصمیم بگیرید که شیوه مدیریت تغییری که انتخاب کرده اید، پاسخگوی نیازها و ایدئولوژی تان هست یا خیر.